---

Ψυχολογία - Καθαρισμός του ψυχικού μας κόσμου: 6 συνήθειες που μπορούμε να βγάλουμε από μέσα του

Βρισκόμαστε σε μια εποχή ανάμεσα στο φθινόπωρο και τον χειμώνα - μια εποχή, η οποία φημίζεται πως ξυπνάει μέσα μας την διάθεση να βάλουμε μια τάξη σε διάφορα πράγματα ή καταστάσεις της ζωής μας. Κι έτσι, ό,τι ισχύει για την γκαρνταρόμπα μας ισχύει και για την ψυχή μας: αν δεν κάνουμε σε τακτικά διαστήματα έναν εσωτερικό καθαρισμό, μαζεύονται μέσα της πολλά σκουπίδια και βάρη, τα οποία μας δυσκολεύουν ακόμη και στην καθημερινότητα μας. Στο σημερινό μου άρθρο θα αναφερθώ σε 6 από αυτά, ώστε να σας βοηθήσω στο ξεκίνημα αυτής της "καθαριότητας". Όσο για τα υπόλοιπα, νομίζω πως θα είστε μετά σε θέση για να βρείτε από μόνοι σας. Πάμε να δούμε λοιπόν...

Πολλοί άνθρωποι άρχισαν ήδη - ειδικά μέσα στην κρίση του κορωνοϊού - με το μεγάλο ξεκαθάρισμα των προσωπικών τους χώρων. Ντουλάπες, συρτάρια - ακόμη και ολόκληρα δωμάτια - δεν είχαν την ησυχία τους κατά τη διαδικασία αυτή. Και ήταν όμως μια καλή ευκαιρία, να εξαλειφθεί επιτέλους όλο αυτό το χάος που είχε συσσωρευτεί στους χώρους αυτούς τα τελευταία χρόνια λόγω της συνεχούς μας δραστηριότητας.

Όμως ακριβώς όπως τα ντουλάπια και τα συρτάρια γεμίζουν με την πάροδο του χρόνου με ένα σωρό άχρηστα και ανούσια αντικείμενα, έτσι και ο ψυχικός μας κόσμος καταλήγει σε μια κατάσταση αταξίας, αν δεν φροντίσουμε σε κάποια διαστήματα να δούμε μέσα του και να βάλουμε κι εκεί μια τάξη. Εν μέρη έχουν συσσωρευτεί μέσα του κάποια ανεπεξέργαστα συναισθήματα ή ακόμη και διάφορες συνήθειες, οι οποίες σε κάποια προηγούμενη φάση της ζωής μας ίσως ήταν χρήσιμες ή προφανής, όμως μακροπρόθεσμα πιθανότατα μας βλάπτουν ή μας αποξενώνουν από τον πραγματικό μας εαυτό.

Γι΄αυτό θα συμβούλευα το εξής: το αργότερο, όταν καταφέρουμε να βάλουμε μια τάξη στα ντουλάπια και τα συρτάρια μας, θα πρέπει να έρθει και η σειρά του ψυχικού μας κόσμου! Και μάλιστα ανεξάρτητα από το γεγονός, αν καθόμαστε στο σπίτι λόγω πανδημίας ή όχι - επειδή για την τακτοποίηση της ψυχής μας μπορούμε να φροντίσουμε από παντού. Όμως, ποιες είναι κυρίως αυτές οι συνήθειες, από τις οποίες θα πρέπει να την απαλλάξουμε; Όπως ανέφερα και πιο επάνω, έχω να σας κάνω έξι πολύ καλές υποδείξεις...

1. Η συνήθεια το να αναβάλλουμε τα πράγματα για αργότερα

Ανεξάρτητα για το αν πρόκειται για κάτι που νιώθουμε πως το επιθυμούμε, ή κάτι που νιώθουμε πως μας βαραίνει ψυχικά: ποτέ δεν πρέπει περιμένουμε μέχρι να "ταιριάξει" η κατάσταση από μόνη της, αλλά να φροντίσουμε να βρούμε τη λύση όσο το δυνατό συντομότερα. Επειδή από τα πολλά "κάποια στιγμή" θα καταλήξει να γίνει κάποτε ένα "ποτέ".

2. Η συνήθεια να αγωνιζόμαστε ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό

Γιατί πρέπει πάντα να είμαστε σε θέση να νικήσουμε τον πιο αδύνατο εαυτό μας; Γιατί πρέπει πάντα να πειθαρχήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό με τον πιο αυστηρό τρόπο; Γιατί πρέπει πάντα να είμαστε δυνατοί - γιατί πρέπει να βρισκόμαστε συνεχώς σε μία ψυχικά εσωτερική κατάσταση μάχης;

Ξοδεύουμε τόσο πολύ χρόνο από την πολύτιμη ζωή μας ανταγωνιζόμενοι τους άλλους ή για να παλεύουμε ακόμη και με τον ίδιο μας τον εαυτό, που η αγάπη για τη ζωή και η χαρά μας συχνά ωθούνται στο παρασκήνιο - ενώ κανονικά, θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο.

3. Η συνήθεια του να θέλουμε να ελέγχουμε τα πάντα

Όσες περισσότερες καταστάσεις μπορούμε να ελέγξουμε, τόσο πιο ασφαλείς νιώθουμε. Με τον απόλυτο έλεγχο συνδυάζουμε δύναμη, ισχύ, ανεξαρτησία και ελευθερία. Μόνο που υπάρχει εδώ ένα μικρό προβληματάκι, το οποίο μέσα σε όλα αυτά μας διαφεύγει: στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολύ λίγες καταστάσεις που πραγματικά μπορούμε να ελέγξουμε. Η υγεία μας, οι σχέσεις μας, η οικονομική μας κατάσταση - είναι μονό κάποια παραδείγματα από καταστάσεις της ζωής μας, οι οποίες εξαρτιούνται σε πολύ μικρό βαθμό από εμάς τους ίδιους και θεωρητικά μπορούν ανά πάσα στιγμή να ξεφύγουν από την επιρροή μας και να αλλάξουν δραματικά.

Στην πραγματικότητα είμαστε εξαρτημένοι από τους συνανθρώπους μας, από το σύστημα στο οποίο ζούμε - ακόμη και από το πεπρωμένο μας, αν πιστεύουμε σε αυτό - και πρέπει καθημερινά να παίρνουμε αποφάσεις χωρίς να γνωρίζουμε όλες τις παραμέτρους που κρύβονται πίσω από αυτές τις καταστάσεις. Όμως - πρώτον - πιστεύω πως αυτό είναι απολύτως εντάξει, και - δεύτερον - δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως παύουμε να είμαστε ελεύθεροι ως άνθρωποι. Με την σωστή στάση μας, η συνειδητοποίηση πως τελικά δεν μπορούμε (και ούτε πρέπει) να ελέγξουμε τα πάντα, μπορεί ακόμη και να μας ανακουφίσει. Και να σας πω κάτι; Υπάρχει κάτι που μπορούμε πάντα να ελέγξουμε, και αυτό είναι η προσωπική μας στάση επάνω σε όλα αυτά!

4. Η συνήθεια του να πρέπει πάντα να λειτουργούμε

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση πως πρέπει πάντα να λειτουργούμε, και πως πρέπει επίσης πάντα να συνεχίζουμε και να προχωράμε, ανεξάρτητα από την κρίση που βρισκόμαστε σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή.

Όμως, πραγματικά - αναρωτηθήκατε γιατί; Είμαστε συναισθανόμενα πλάσματα ή μηχανές επιδόσεων; Και μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό: κάποια στιγμή αργότερα, θα θέλουμε να θυμόμαστε από την ζωή μας όλες εκείνες τις στιγμές που νιώσαμε κάτι - και όχι εκείνες, κατά τις οποίες λειτουργούσαμε σαν μηχανές.

5. Η συνήθεια να νιώθουμε ενοχές, επειδή είμαστε ίσως καλύτερα από κάποιους άλλους και νιώθουμε πως δεν το "αξίζουμε"

Newsflash: Δεν χρειάζεται να κερδίζουμε συνεχώς τα πάντα. Ούτε το καλύτερο κομμάτι cheese cake για επιδόρπιο, όπως και ούτε να έχουμε πάντα τα καλύτερα. Η ζωή από μόνη της είναι ένα δώρο για όλους, άσχετα αν κάποιοι είμαστε της γνώμης πως δεν αξίζουμε αυτό που λαμβάνουμε. Ενώ κάποιοι απολαμβάνουν μια έκδοση της ζωής γεμάτη πολυτέλεια, κάποιοι άλλοι αναγκάζονται να ζήσουν μια ζωή γεμάτη εμπόδια και προκλήσεις.

Όμως, είτε πιστεύετε πως αυτό είναι δίκαιο, είτε όχι - δεν χρειάζεται να νιώθουμε ένοχοι αν ανήκουμε στην κατηγορία εκείνων των ανθρώπων, οι οποίοι έχουν κάποιες πολυτέλειες στη ζωή τους σε σύγκριση με κάποιους άλλους. Επειδή αυτή η ενοχή μας δεν θα έκανε τη ζωή των ανθρώπων με εμπόδια και προκλήσεις ευκολότερη. Αν είμαστε σίγουροι πως οι άνθρωποι αυτοί αξίζουν επίσης κάτι καλύτερο, ας τους στηρίξουμε στο έργο τους εφόσον έχουμε αυτή την δυνατότητα. Να αλλάξουμε όμως ριζικά όλη αυτή την κατάσταση της ζωής τους, δεν το μπορούμε.

6. Η συνήθεια να συγκρίνουμε τον κόσμο με το καλό ή το κακό

Εξωτερική εμφάνιση ανθρώπων, τρόπος ζωής, απόψεις - όλοι μας τείνουμε λίγο ή πολύ να κρίνουμε τα πάντα, και να προσπαθούμε να τα τοποθετήσουμε σε μια κλίμακα μεταξύ του καλού και του κακού, σύμφωνα όμως με τα δικά μας κριτήρια. Γι΄αυτό και πολύ συχνά συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους ανθρώπους, ώστε να μάθουμε που βρισκόμαστε εμείς και τι μπορούμε να κάνουμε για να "βελτιωθούμε".

Όμως, όσο κι αν μας αρέσει να απλοποιούμε κάποια πράγματα, η αλήθεια είναι πως ο κόσμος είναι πολύ περίπλοκος για να μπορέσουμε να τον αναπαραστήσουμε επάνω στην κλίμακα που θέλουμε εμείς. Όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους στην πραγματικότητα είναι ασύγκριτοι, κάθε άποψη έχει το δικό της υπόβαθρο και γενικά ο τρόπος ζωής πρέπει να είναι τόσο διαφορετικός - και το "καλό" με το "κακό" είναι δύο εκούσιες κατηγορίες, οι οποίες επηρεάζονται έντονα από την κοινωνία στην οποία ζούμε. Αντί να κρίνουμε και να ταξινομούμε λοιπόν, θα ήταν προτιμότερο να προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε όλον αυτόν τον κόσμο όπως είναι στην πραγματικότητα κι όχι όπως τον "βλέπουμε" ή "θέλουμε να τον βλέπουμε" εμείς. Εξάλλου, το είχε πει με τον δικό του όμορφο τρόπο και ο μεγάλος ψυχολόγος Carl Gustav Jung: "ακριβώς επειδή η σκέψη είναι δύσκολη, γι΄αυτό οι περισσότεροι προτιμούν να κρίνουν"!...

Κείμενο: Philos vom Berg